Gözden kaçırmayın

ABD Başkanı Trump: ABD Başkanı Trump: "Ülkemiz Altın Kubbe Adında Yeni Bir Hava Sistemine Sahip Olacak"

Tekke Kelimesinin Anlamı ve Kökeni


Türk tarih ve kültüründe önemli bir yere sahip olan "tekke" kelimesinin kökeni ve anlamı, araştırmacı Mehmet Zeki Pakalın tarafından aydınlatılmıştır. Pakalın'a göre, tekke kelimesi, tarikat mensuplarının ibadet ve dini faaliyetlerini yerine getirdiği, bir araya geldikleri yere verilen addır. Ancak kelimenin kökeni, Türkçeye Farsça'dan geçmiş bir kelime olan "takye" ile bağlantılıdır. "Takye" kelimesi, Farsça'da "dayanma, dayanacak yer" anlamına gelir. Bu bağlamda, tekke kelimesi, dindarların ve tasavvuf ehlinin sığınıp dayandığı, bir araya geldiği yer anlamına gelmektedir.


Tekke ile İlişkili Diğer Kelimeler


Mehmet Zeki Pakalın, tekke kelimesinin anlamını pekiştirerek, benzer anlamlara sahip diğer kelimelere de dikkat çekmiştir. Zaviye, hankâh, dergâh ve âsitâne gibi kelimeler de tekke ile aynı anlama gelmektedir. Bu kelimeler, dindarların ve tasavvuf ehlinin toplandığı, ibadet ettiği ve dini eğitim aldığı mekanları ifade eder.


İlk Tekke Ne Zaman ve Nerede Açıldı?


Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü'ne göre, ilk tekkenin hicri II. (miladi VIII. yüzyıl) yılında Filistin'in Remle beldesinde açıldığı belirtilmiştir. Bu bilgi, tekke geleneğinin İslam dünyasında oldukça eski bir geçmişe sahip olduğunu göstermektedir. Remle, o dönemde önemli bir İslam şehriydi ve tasavvuf faaliyetlerinin yoğun olarak yaşandığı bir merkezdi.


Tekke Geleneğinin Önemi


Tekkeler, sadece ibadet mekanları olmanın ötesinde, eğitim, sanat ve kültürel faaliyetlerin de merkezi olmuşlardır. Özellikle Osmanlı döneminde, tekke ve zaviyeler, halkın dini eğitim aldığı, tasavvufi öğretiyi öğrendiği ve toplumsal bağlarını güçlendirdiği yerler olmuştur. Ayrıca, tekke ve zaviyelerde müzik, şiir ve el sanatları gibi kültürel faaliyetler de yaygın olarak yapılmıştır.



    • İlk tekke: Filistin'in Remle beldesinde hicri II. (miladi VIII. yüzyıl)

    • Benzer kelimeler: Zaviye, hankâh, dergâh, âsitâne

    • Önemi: İbadet, eğitim, sanat ve kültürel faaliyetlerin merkezi